New York en Washington: THE VIDEO

Studiereizen met leerlingen maak ik al ruim 30 jaar. De bestemmingen zijn in de loop van de jaren steeds anders maar soms ook helemaal niet. Naar Auschwitz ging ik bijvoorbeeld al meer dan 25 keer. Maar daarom sta ik ook nog steeds voor de klas. Er zijn verhalen die ik steeds weer wil vertellen. Moet vertellen. Afgelopen week reisde ik met 22 leerlingen uit 6 VWO naar New York en Washington. Zoals ik dat vorig jaar oktober ook deed. Op hoofdlijnen hetzelfde programma maar ... toch net weer even anders. De foto's vertellen hun eigen verhaal maar je moet als oudere jongere natuurlijk ook met je tijd meegaan. The History Post op Facebook is daarvan een uiting. Maar je kunt zo'n reis ook in 8 minuten film vangen. En dat deed leerling Vera Holtmaat. Met succes naar mijn mening. Daarom hierbij de link naar haar filmverslag. En zo kun je ook op weer een andere manier met mij/ons meereizen. En wat volgend schooljaar betreft: op 17 november informeren we onze 5e klas leerlingen over ons nieuwe project! RUSSIA HERE WE COME! Studiereis naar Sint-Petersburg en Moskou in oktober 2016. Auschwitz dus altijd maar wat deze projecten betreft steeds iets anders.

En kijk dus even naar ...https://www.youtube.com/watch?v=11ur509KrFk

Groet uit Sint Petersburg (Rusland)

Later meer over het hoe en waarom van deze zesdaagse trip naar Sint Petersburg en Moskou. En natuurlijk foto's. Maar nu even iets anders. Omdat oudere jongeren met hun tijd moeten meegaan, en dat moeten ze natuurlijk zeker wanneer ze dagelijks met echte jongeren werken, wil ik mijn trouwe volgers graag ook even wijzen op onze facebookpagina: The History Post! Daar kijk ik sinds midden januari als docent geschiedenis (ORS Lek en Linge - Culemborg) naar de actualiteit en zoek ik de verbinding met mijn mooie vak. Kortom: In de History Post stroomt geschiedenis door de de pagina's. Een poging om een brug te slaan naar mijn/onze leerlingen om hen te laten zien dat die geschiedenis dagelijks overal om hen heen is. En ... dat lukt heel aardig! Kijk ook eens en misschien wil je mij/ons zelfs wel gaan volgen. Welkom!

Eerste indruk?! Op weg van het vliegveld naar het centrum van de stad dacht ik toch vooral dat de stad er door het smerige raam van een bus nog steeds uit ziet zoals in 1984. Toen kwam ik hier voor het eerst. Sovjettijd. Communisme. Stof en grijs. Lada en lege etalage. Nu wel gevulde etalage en ook heel veel heel dure auto's. Maar ... veel stof en grijs. De winter (en de blijkbaar zeer hardnekkige erfenis van dat communisme) moet nog altijd worden weggespoeld. Dat is in 25 jaar nog niet echt gelukt. Groet uit het oude Leningrad.

https://www.facebook.com/pages/The-History-Post-ORS-Lek-en-Linge/1596613467238837

8-9 november 2014 Berlijn. 25 jaar na de val van de Muur.

9 november 1989: de val van de Muur in Berlijn (ZIE OOK FOTO'S!)

Een terugblik. 25 jaar geleden viel de Muur in Berlijn. Naar later is gebleken de meest krachtige aankondiging van het eind van de Koude Oorlog. Ik werd geboren in de maand dat de Muur werd gebouwd (augustus 1961). 28 jaar later stond ik op zondag 12 november aan de voet van die Muur terwijl er tienduidenzen Ossies nieuwsgierig een blik wierpen op ons en West-Berlijn (en onze welvaart uitgestald in de warenhuizen). In mijn doos met negatieven vond ik nog een herinnering aan die dag. Zie de foto's! Uit de oude doos dus, veel nostalgie en vooral ook 25 jaar geleden. Ik schreef er zojuist een korte herinnering bij.

Berlijn, 12 november 1989

Wat mij het meest is bijgebleven, ik bezocht Berlijn op zondag 12 november 1989, is de onafzienbare rij pruttelende Trabantjes die op weg was naar de Bondsrepubliek. Menig Trabant kwam ook rokend in de berm terecht want filerijden was niet de favoriete bezigheid van die autootjes. Omdat het allemaal niet echt opschoot zwaaiden we op de autosnelweg naar elkaar. Ik heb dat later nooit meer gedaan. In Berlijn viel vooral op dat iedereen iedereen begroette, een gesprek aanving en elkaar op de schouders sloeg. West omarmde Oost en Oost vergaapte zich in de grote warenhuizen aan de daar uitgestalde uitingen van kapitalistische welvaart. Op de Kurfurstendamm en in de omgeving van de Gedachtniskirche kon je over de hoofden lopen. Mijn poging om even in het Kaufhaus des Westens, voor Ossies de poort naar de materiele hemel, te kijken heb ik gestaakt. Er was geen doorkomen aan. In en rond de Brandenburger Tor was de sfeer gemoedelijk. Koffie uit plasticbekers en toch ook hier en daar nog altijd het ongeloof op de gezichten. Op die zondag was het daar overigens nog niet mogelijk om op de Muur te gaan zitten of lopen. Later die maand werden dat de beelden die de wereld over gingen maar op die zondag stonden er nog gewoon Vopo's in uniform op wacht. Zonder wapen. Wat zij dachten weet ik niet maar die werkdag moet voor hen een heel bijzondere zijn geweest. Wat zich aan hun voeten ontrolde was een week eerder volstrekt ondenkbaar geweest. Op een enkele plek zette iemand een hamer tegen het beton maar ook de massale 'aanval' op de Muur moest nog beginnen. Ik heb die middag ook nog even een kijkje genomen in Oost-Berlijn maar daar was niet zo heel veel te beleven. De bewoners van Oost-Berlijn waren even niet thuis. De weg terug naar Nederland nam veel meer tijd in beslag dan vooraf ingeschat. Ook die avond en nacht nog heel veel pruttelende Trabantjes.

Nederlanders in het buitenland gaan ...

Door Esra

Gelukkig was het vandaag veel beter weer dan dat het gisteren was dus gingen we als echte Nederlanders fietsen. Dus was achteraf gezien de keuze om vandaag te gaan fietsen zeker een goede keuze. Naast het weer vielen de fietsen zelf ook zeker niet tegen. Terwijl in New York de fietsen zo af en toe bijna uit elkaar vielen waren dit fietsen die beter waren dan mijn eigen fiets in Culemborg.

In het begin van de dag zijn we te voet richting Union Station gelopen om de fietsen op te halen. De fietsenstalling daar is eigenlijk een soort rare overkoepeling die in het midden van de straat staat. Dat haalde mijn verwachtingen voor de fietsen enigszins omlaag maar dat bleek dus geheel misplaatst te zijn. Nadat iedereen zijn fiets had gekregen en het systeem van de sloten in ieder geval duidelijk was voor een aantal van ons gingen we op pad.

Onze eerste stop, het Vietnam Veterans Memorial, was al bekend voor velen van de groep aangezien we die gisteren ook al hadden bezocht maar omdat we Marike ook haar plekje in het spotlicht gunde gingen we terug zodat ze haar presentatie kon geven over dit Memorial. Wat wel speciaal was aan dit bezoek was dat er ook echt een veteraan was. Of in ieder geval kregen wij het idee dat hij dat was.

Na veel stoepen af en op gestuiterd te zijn en vele rare bochten gemaakt te hebben kwamen we aan bij het Thomas Jefferson Memorial, een gebouw dat net als veel gebouwen in Washington veel doet denken aan een Oudgriekse tempel, en dan met name het pantheon in Rome. Jorien gaf wat de een-na-laatste presentatie van de reis werd. In het memorial zelf zijn in de vier wanden levensgroot de quotes van Jefferson gebeiteld.

Het was een eindje fietsen totdat we uiteindelijk bij Arlington, de militaire begraafplaats van de Verenigde Staten, kwamen. Elise had de eer om de allerlaatste presentatie te geven. Ze ging vooral in op (het graf van) de Kennedy’s. Het leuke was dat we net op tijd kwamen voor het wisselen van de wacht met al het hielengeklik dat er bij hoort.

Naar de Ambassade en spaghetti

Door Elise en Marike

Vanwege de regen werd het programma wat aangepast. We begonnen onze dag in het American History Museum. Hier hadden we integenstelling tot andere dagen, ruim de tijd om rond te lopen.
Na het museum zijn we met de taxi naar Chinatown gereden. Iets wat redelijk tegenvalt als je Chinatown in New York hebt gezien. Na China Town pakten wij de taxi om richting de Nederlandse Ambassade te gaan. De rest van de groep ging naar de Memorials op de Mall.

De reden dat we naar de ambassade gingen is omdat we een profielwerkstuk schrijven over Amerika's buitenlands beleid tijdens de Irak oorlog van 2003. Om hier meer over te weten te komen, hadden we een interview geregeld met een Midden-Oosten deskundige die op de Ambassade werkt. Voordat het interview begon kregen we een korte rondleiding op de ambassade.Vervolgens hadden we een interessant gesprek met Michael Thijssen. We zijn veel te weten gekomen over ons onderwerp en over de huidige situatie in Irak.

Na ons interview gingen we op zoek naar een grote supermarkt. We moesten inkopen doen voor ons etentje, dat we 's avonds georganiseerd hadden. We hadden gisteren een briefje naast de deur gehangen om te vragen of mensen zin hadden om te eten. Hier kregen we twee reacties op en daarbij wilde een deel van de groep graag mee-eten. Uiteindelijk stonden we voor 15 mensen spaghetti te koken. Het was een hele opgave, maar het pakte verbazingwekkend genoeg goed uit. We hebben het heel gezellig gehad met David en Dennis, de Nederlander en Australiër die met ons mee-aten.

Al met al een een figuurlijk maar ook letterlijk geslaagde dag!

Empire State of Mind

Door Silke

Wekenlang was ik al aan het dagdromen over onze reis naar Amerika en dan al helemaal om wat we afgelopen maandag allemaal zouden gaan doen. Het zit namelijk zo dat het mijn grote droom is om ooit bij de Verenigde Naties te werken als mensenrechtenadvocaat.

Op de fiets door New York

Door Lara en Carlijn

Om te beginnen willen we onze excuses maken voor het zo laat plaatsen van een berichtje. We hebben het zo druk, na de zondag avond hebben wij niet meer de tijd kunnen vinden om een verhaaltje te schrijven, tot nu. Zondag was de fietsdag, dat moest ook wel, er stond zo veel op het programma! We begonnen bij de High line. Dit is een park in het zo genoemde meatpacking district, maar dit park ligt dus hoog. Tussen de huizen en oude fabrieken door is er een park aangelegd op een oud spoor, in het park waren ook verschillende kunstwerken te zien wat erg leuk was. Daarna fietsen we door naar Wall Street, waar Josje haar presentatie hield en wij veel geleerd hebben over de geschiedenis van dit bekende gebied (mede door de film Wolf of Wall Street). Het werd koud en tochtig, en dus fietsten we door naar China Town en Little Italy. Daar aangekomen lunchten we met een groepje bij een italiaan en fietsten we door naar the Brooklyn Bridge. Het fietsen was erg grappig want we braken letterlijk alle regels die er überhaupt te vinden zijn in New York, en meneer Baars maakte deze tocht wel erg amusant. Op de Brooklyn Bridge aangekomen, hebben we genoten van het uitzicht over Manhattan en Brooklyn en luisterden we naar het verhaal van Carlijn over deze prachtige brug. Toen splitste de groep in twee delen, want er stond een basketballwedstrijd op de planning voor een deel van de groep om 15:00! Wij samen met 8 anderen vertrokken richting het Barclays Center om de Brooklyn Nets te zien spelen tegen de Boston Celtics. Het was een super wedstrijd! We waren verbaasd dat er zó veel pauzes en reclames waren en we vonden het raar om te zien dat sommige mensen gewoon grote delen van de wedstrijd oversloegen. Het was geweldig, met onze foamfingers, maar helaas verloren de Nets met 95-90... De andere groep ging naar Central Park, Grand Central Station en SOHO, waar wij ook naartoe gingen na onze wedstrijd. Het was inmiddels half 8 en toen bleek dat we nog 100 blocks moesten fietsen naar ons hostel... Erg koud en zwaar want we hadden tegenwind, de hele weg langs de East river! Na een uur gefietst te hebben kwamen we bekaf aan bij het hostel en hadden wij dus geen tijd en vooral energie meer om dit te schrijven. Voor ons was dit een van de leukste dagen in New York, het fietsen was een unieke ervaring en we hebben ontzettend veel gezien en gedaan! Een super geslaagde dag!Groetjes!!!