Door Mark van Dooren (productieleider jouw land, mijn land)

Weet u hoeveel liedjes er over olijven geschreven zijn? En spreekwoorden? Luidkeels zijn werkelijk alle varianten de omgeving van Efrata ingeslingerd: ‘Kom van die tak af!' Vandaag hebben we een Palestijnse boer geholpen met het binnenhalen van zijn oogst. Olijven, om elk misverstand te voorkomen. Samen met een halve bus Olijfplukactivisten hebben we in twee klokuren alle bomen ontdaan van olijven. Hoog en laag. Groen tot auberginepaars. 'Geen steeltjes en blaadjes in de emmers!'

Spannende verhalen vooraf over het plukken dichtbij de nederzettingen vol (schreeuwende?!) kolonisten, blijken in de werkelijkheid van vandaag niet aan de orde. Ook dachten we (of hadden gehoopt?) dat het plukken vandaag met een groep jonge activisten zou zijn: nieuwsgierig naar hun beweegredenen en de ontmoeting. Nu trokken we op met een groep (voor de leerlingen) wat maatschappij-kritische ouderen, die meteen vragen of we wel weten, ‘dat daar kolonisten zitten' - wijzend op een trailerpark achter een Heras-hekwerk. Ja, wij zijn ook al even hier en we weten het. ‘O' ‘En kennen jullie leerlingen het echte verhaal wel?', worden ook de docenten gecheckt. In plaats van een discussie over de definitie van'echt' te beginnen, lijkt het ons beter om te gaan plukken. Onze leerlingen zijn snel, heel snel. Nog voor de lunch is de boomgaard leeg.

De lunch begint als een vraag: Wat zijn ze aan het bereiden in de keuken? Hoeveel? Hebben we wel genoeg tijd om alles op te eten? Eten de anderen ook mee? En gelukkig eten die anderen ook mee van de grote variëteit die wordt aangeboden: soep, yoghurt, vleesbroodje, dolmades (gevulde wijnbladeren) en een soort spinazie in bladerdeeg: helemaal goed dus en ruim voldoende!

Daarna door naar Arij, waar we in een luxe vergaderruimte worden ontvangen voor een presentatie over hét conflict, vanuit Palestijns oogpunt. Een verhaal gebaseerd op cijfers en landkaarten. Over afspraken en beloftes in o.a. het Oslo-akkoord. Duidelijk: Israël houdt zich niet aan de gemaakte afspraken. Maar er is een voordeel voor de Palestijnen, volgens onze spreker: ‘Time is on our side.' Onze leerlingen twijfelen daarover: de Israëli's bouwen er ondertussen nederzetting na nederzetting bij. De spreker blijft optimistisch: de sociale media zorgen voor bereikbaarheid van de jeugd. De jeugd heeft de toekomst. Daar moet de verandering van komen. Tijdens de presentatie wordt ons meegedeeld dat Kaddafi opgepakt is (op dat moment is nog niet bekend of hij ook dood is).

Moe na deze lezing en het plukken van eerder deze dag duiken we, via het checkpoint, nog even Jeruzalem in. Souvenirs en een (laatste?) broodje falafel.

Elke olijf is anders.

Of zoals John Lennon al zong 'Imagine there's no olive'.