Trainen in Egypte en ruzie in Hebron

Terwijl wij met alle mogelijke hulpmiddelen proberen Roemenie-Nederland te volgen kijken we toch ook alvast weer even terug op een heerlijke dag. Een dag van uitersten. Vanmorgen zijn we begonnen in het vluchtelingenkamp Arroub dat zich bevindt langs de weg van Bethlehemnaar Hebron. Hebron, ons hoofddoel van deze dag, bevindt zich in het zuiden van de Westbank. Onze gids van de dag, Eiman, is een specialist in de politieke situatie op de Westbank en dat hebben we geweten. Maar ... daar ging het niet uitsluitend over. We hebben het ook gewoon even, om in de sfeer van deze avond te blijven, over het Palestijnse elftal gehad. Dat elftal bestaat uit spelers die wonen op de Westbank, Gaza en vooral ook uit Palestijnen die zijn geboren en getogen in ... Chili. Chili??!! Ja, Chili, in Zuid-Amerika. Daar blijkt een heel grote gemeenschap Palestijnse vluchtelingen te leven die een aardig balletje kan trappen. Om het niveau van het nationale team wat op te krikken worden die jongens vaak geselecteerd. Omdat mensen die leven in Gaza niet naar de Westbank kunnen (en omgekeerd) traint de selectie in ... Egypte. Egypte??!! Ja, Egypte, in Afrika. Daar kunnen de Gazanen in ieder geval zonder al te veel problemen heen. Het bevordert de prestaties uiteraard allemaal niet maar er is dus wel een nationaal elftal. En dat telt.

In Hebron (lees het verhaal dat Kees van der Zwaard vorig jaar schreef na het bezoek aan deze stad!) bezoeken we de oude binnenstad.Dit gebied kande vergelijking met een oorlogsgebied met enige fantasie wel doorstaan. Wij bezoeken de Abraham moskee (dat levert met name mooie plaatjes op van de meiden in ons gezelschap) enhet daaraan grenzende Graf van de Patriarchen (= joods). En daar gaat het mis. Onze Palestijnse gids maakt een provocerende opmerking naar een Israelische soldaat waarna deze jongeling zich opeens realiseert dat hij degene is met een mitrailleur en zich in het gezelschap weet van zo'n 1500 collega militairen. Hij wil geen Palestijn in het Graf van de Patriarchen hebben en dan loopt het uit de hand. Eiman wil met ons mee en de militair moet van hem afblijven. De kemphanen drukken beide de borst vooruit en lijken met elkaar op de vuist te gaan. Een Palestijnse winkelier, het moet een moedige man zijn want anders heb je hier al lang geen geen winkel meer, springt net op tijd tussen beide waarna het opgelaaide vuurtje langzaam weer dooft. Het gaat aan vrijwel alle leden van onze groep voorbij maar ik heb het tafereel redelijk in beeld kunnen brengen (zie de foto's van vandaag). Een uurtje later wandelen we nog steeds zonder Eiman, zijn pas is hem afgenomen, door het gebied dat nu volledig doorIsrael wordt gecontroleerd. Het is en blijft iedere keer weer een surrealistische ervaring. Zo op het oog woont er niemand meer. De joodse setters zijn onzichtbaar (het zijn er ook maar 400) en de Palestijnen zijn er verdreven en mogen er niet meer komen. Er zijn ruim 500 Palestijnse winkels gesloten en de straten zijn volledig uitgestorven. Militairen patrouilleren in volle gevechtsuitrusting door diezelfde straten. En daar wandelen wij rustig tussendoor. We babbelen wat, maken een fotootje links, een fotootje rechts en zien hoe de soldaten hun lunch gaan gebruiken. En dan is het voor ons tijd om een broodje te gaan eten in Bethlehem. Een uurtje later doen we dat met smaak.

De namiddag staat volledig in het teken van weer iets heel anders. Een drie uur durende wandeling door de steenwoestijn van Judea. Klimmen en klauteren en genieten van de fascinerende natuur en vergezichten. De groep bereikt na het vallen van de duisternis het klooster Mar Saba. Het prachtige klooster heeft dus niemand gezien. Soms zit het dus ook wel eens een beetje tegen. Een troost; wie wil weten hoemooi dat klooster ligt en er uitziet kan even kijken naar de foto's die we vorig jaar oktober tijdens onze studiereis van Mar Saba maakten.

Morgen gaan onze leerlingen min of meer zelfstandig aan de slag in Jeruzalem. Een uitdaging die we met deze groep graag aangaan. En het is zeer geruststellend dat Nederland met een 1-3 ruststand zojuist in Boekarest is gaan rusten. Tijd voor een kopje muntthee en grote Palestijnse druiven.

Reacties

Reacties

Vera de Geus

Leuk om alle verhalen te lezen en terug te denken aan vorig jaar! Een ding is zeker; het was genoeg woestijn voor de rest van mn leven ;p aan iedereen nog mooie dagen toegewenst!

Fien de Ronde

Wat een prachtige foto's en mooie verhalen, ook soms best spannend.
Graag horen wij weer alle verhalen en indrukken bij terug keer. Een hele bijzondere en indrukwekkende reis zal het voor jullie allen zijn!

Maarten Bults

Wat zijn we blij met je prachtige verslag! André is er nog vol van, hij heeft er nog steeds een kick van. Dank je wel!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!