Een lang verhaal is dit niet. Dat kan ook nog niet want Jeruzalem is nog niet bereikt. De reis is onderbroken in Boekarest (Roemenie). Daarvan was ik overigens vooraf op de hoogte. Maar zelfs wanneer je het weet is de luchthaven van Boekarest nog altijd een plek om in ieder geval een heel klein beetje depressief te worden. In de krant las ik zojuist over de herfstdepressie die rond de Amsterdam ArenA waart. Alweer. In Roemenie is die depressie er altijd. Ook bijna 21 jaar na december 1989 is de sfeer die ik ken uit de communistische heilstaten van toen nog altijd niet verdwenen. Het hangt in de lucht, staat geschreven op de gezichten van de Roemenen en een fatsoenlijke maaltijd is niet te krijgen. Maar ... WiFi is er wel dus laten we ook de positieve ontwikkelingen benoemen. Na het lange oponthoud in Zuid-Afrika ben ik nu op weg naar Israel en Palestina. De laatste weken heb ik verschillende keren gehoord dat ik 'toch wel heel veel met werk bezig ben'. Tja, ... dat heb ik sinds ik ooit betaald werk ben gaan doen in het voortgezet onderwijs eerder en veel vaker gehoord. En dan altijd maar weer uitleggen dat er bij mij niet zo'n heldere scheidslijn loopt tussen dat wat ik heel graag doe en dat waaruit mijn werk bestaat. Ik ben die romaticus die van zijn hobby voor een heel belangrijk deel zijn beroep heeft kunnen maken. Soms lijkt men het mij kwalijk te nemen. Alleen het correctiewerk en de eindeloze reeks vergaderingen waarvan ik veelal niet precies weet waartoe ze dienen vallen in de categorie 'lasten' maar voor het overige ... . Deze komende week ga ik met Kees (van der Zwaard) proberen duidelijk te krijgen of we voldoende mogelijkheden zien om een studiereis te gaan organiseren naar Israel en Palestina in oktober 2011 (voor een nieuwe lichting 6 vwo-leerlingen) EN of er ook kansen zijn om daar een theaterstuk aan te koppelen. Strikt genomen is dat werk maar het is absoluut de kers op de taart en ook een handvol krenten in de pap. Na onze succesvolle theaterprojecten rond Srebrenica ('En wat dan ... Overleven na genocide') en Noord-Ierland (NO MORE) zijn we al sinds het begin van dit schooljaar bezig met het nieuwe Zuid-Afrika project dat gaat resulteren in een reeks theatervoorstellingen in juni 2011: Nie Swart Nie Wit Nie. Maar na de zomer, het is het mooie van dit vak, staat er weer een nieuwe club leerlingen die graag wil meedoen aan het volgende project! Een onuitputtelijke bron van inspiratie waaraan ik de motivatie kan ontlenen om weer met een nieuwe idee aan de slag te gaan. En dan moet je dus op de koop toenemen dat je niet fatsoenlijk kunt eten op de luchthaven van Boekarest. Klein ongerief. Morgen starten we in Jeruzalem (we reizen daar vannacht met een taxi heen vanaf de luchthaven Ben Goerion in Tel Aviv). Daarnaast zullen we ons uitgebreid en intiensief richten op de situatie in Bethlemen en Hebron (Palestina). Ook met onze leerlingen willen we uiteraard, naast Israel, ook Palestina bezoeken om te kunnen ervaren hoe het leven in beide landen wordt getekend door de spanningen die er al zo lang heersen en welke gevolgen de nu alom aanwezige 'Muur' heeft op het dagelijks leven van de mensen die er door gehinderd worden. En dat is dezelfde Muur waardoor zo vele anderen zich beschermd voelen. Kortom: voldoende complex om er met onze leerlingende tanden in te zetten. Voor veel minder doen we het ook niet. Maar goed dat was de inleiding. Later meer berichten uit israel en Palestina. Nu eerst zien weg te komen uit Boekarest.