Tokyo (de eigenlijke stad) is met zijn ruim 13 miljoen inwoners wellicht niet de grootste stad ter wereld maar de metropool Tokyo die rond de Baai van Tokyo ligt is dat zeker wel. Afhankelijk van de wijze van indelen en tellen kom je dan toch gauw op zo'n slordige 35 miljoen mensen. Daarmee woont ongeveer een kwart van de Japnners (Japan telt ongeveer 127 miljoen inwoners)in en rond Tokyo. Wat meteen opvalt is dat Tokyo geen werkelijke kern heeft. De stad is een aaneensmelting van honderden dorpen die volledig in het grotere geheel zijn verdwenen. Tokyo (wat toen Edo heette) was overigens in de 18de eeuw al veruit de grootste stad ter wereld. Toen telde de stad al 1,4 miljoen inwoners. Tot 1868 was Kyoto de hoofdstad van het land maar in 1868 koos keizer Meiji voor Tokyo als zijn nieuwe residentie. Hoewel in het (nieuwe)zakelijke centrum van de stad vele hoge gebouwen zijn verrrezen is het opvallend om te zien dat heel veel mensen in Tokyo nog in kleine eengezinswoningen of lage flatgebouwenleven die in vrijwel alle gevallen tegenelkaar aangebouwd zijn. Van tuinen zoals wij die kennen is geen sprake. Niet zelden staan huizen niet veel meer dan 50 centimeter van elkaar. Van grote invloed op de vrij chaotische opbouw van de stad zijn twee gebeurtenissen in de vorige eeuw geweest: de zware aardbevinbg van 1923 en de bombardementen (veelal uitgevoerd met brandbommen)die de stad hebben getroffen aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Bij de twee rampen kwamen enkele honderdduizenden mensen om het levenen werden grote delen van de stad verwoest.De nauwelijks gecoordineerde wederopbouw heeft geleid tot de chaotische indruk die Tokyo nu maakt. Reizen in de stad is daarentegen erg goed te doen. Dat komt vooral door het uitstekende spoorwegnet dat het gecombineerd met metro en buslijnen voor iedereen mogelijk maakt de stad redelijk snel te doorkruisen. Ik merk op dat de Japanners een gedisciplineerd volkje zijn. Op de rolltrap gaat iedereen die niet vooruitsnelt keurig links staan en op de perrons gaat men voordat de trein arriveert alvast in rijen staan. Dat laatste went maar moeilijk want ik ben toch wel heel erg gewend aan het gerbuik van mijn ellebogenom mij in een trein of bus te wringen. In het verkeer gedraagt iedereen zich ook al zo voorbeeldig. Iedereen, ook de voetgangers,wacht keurig voor de stoplichten en de claxon wordt (hoeveel aangenamer dan in China!) nauwelijks gebruikt. Alle auto's en bussen zijn ook schoon! Alsof iedereen voordat hij of zij in de auto stapt eerst even een rondje met de stofdoek rond de auto loopt. Opvallend in de steden is daarnaast de enorme hoeveelheid restaurants (Tokyo telt er naar het schijnt meer dan 300.000!!). Waarschijnlijk hebben die Japanners in hun heel kleine huisjes geen ruimte voor een keuken dus eten doen ze buiten de deur. En ja, dan eten ze toch overwegend heel kleine stukjes vis in die restaurants. De prijzen vallen best mee wanneer je met de verwachting van torenhoge prijzen afreist. Voor 15-20 Euro kun je fatsoenlijk in een restaurant eten. En ja, erg grote portieszijn het niet. Dus het kan gebeuren dat je enkele uren later toch nog even bij McDonald's langs moet maar dat is dan ook weer geen probleem want de keten van de clown heeft hier in Japan heel veel filialen. Tot slot: wij maken gebruik van de Japan Rail Pass (alleen buiten Japan aan te schaffen!). Wij hebben een pas voor 14 dagen genomen (kosten ruim 400 Euro per persoon). Daarmee kun je in principe iedere dag (dat doet uiteraard niemand) op pad en het hele land van noord naar zuid en oost naar west doorsteken. En dat kan dan allemaal op vooraf gereserveerde stoelen in de beroemde, zeer comfortabele enzeer veilige 'kogeltreinen' (de Shinkansen). Lang ben je dus vrijwel nooit onderweg. De rit van Tokyo naar Kyoto (ruim 400 kilometer)duurde niet veel meer dan 2,5 uur. Mobiel bellen wordt in deze treinen niet op prijs gesteld en de Japanners (een gehoorzaam volkje) doen dat dan dus ook niet. De stoelen en vloeren zijn schoon en de toilets glimmen. Niemand piest naast de pot en gebeurt dat onverhoopt wel dan komt er meteen een heel klien Japansmevrouwtje de druppels opvegen. Een proper volkje! En dat heeft zeker zo zijn aangename kanten.