LET OP: in tegenstelling tot vorig jaar doe ik (Marco) hier weer zelf verslag van mijn reisbelevenissen. De leerlingen die met ons mee reizen schrijven over hun ervaringen op de website van de school. Zie: www.lekenlinge.nl

Ik kan iedereen uit ervaring verzekeren dat het geen geringe opgave is om leerlingen 60 minuten achtereen hard te laten werken. Onze leerlingen hebben er vandaag inmiddels bijna 14 uur op zitten en ...er is heel hard gewerkt en heel veel gezien en zonder twijfel ook geleerd. En geklaagd is er niet. Vandaag stond de kennismaking met de Oude Stad van Jeruzalem op het programma. HET centrale thema van ons nieuwe profielwerkstukproject. We zijn de dag begonnen met de Tempelberg en dat betekent altijd een rij. Een heel lange rij. En altijd in de brandende zon. En altijd duurt dat dan minimaal een uur. En vrijwel altijd lukt het ons dan om voor 10 uur (daarna kun je er als niet-moslim niet meer op) de Tempelberg te betreden. Probleem is ook altijd dat de islamitische 'ordedienst' ons naar de uitgang begint te dirigeren wanneer we er net zijn. Kortom: gehaast foto's maken en nauwelijks de tijd om even wat langer rond te kijken. Gelukkig kun je uren ongestoord rondbrengen in de Heilige Grafkerk! Daar hoef je van niemand weg en er is heel veel te zien. Een van de fijnste plekken om te zien wat het geloof met mensen doet is de Steen van de Balseming (voor wie niet zo bijbelvast is: Jezus zou vóór de graflegging op deze steen zijn gebalsemd). Uiteraard stoor ik mij even niet aan het feit dat deze steen in 1810 is neergelegd en daarmee het voorafgaande toch weer wat lastiger serieus te nemen is. Het deert de gelovigen in het geheel niet! Vooral vrouwen uit Rusland en deOekraine zijn niet bij de steen weg te slaan. Zij hebben zonder uitzondering plasticzakken vol met souveniers bij zich die even over de steen heen moeten. Het levert een hele reeks fantastische taferelen op. Vandaag zag ik een Russische vrouw in de weer met de ansichtkaarten die ze naar ik aanneem van plan is naar familie en vrienden te sturen. Dat moeten natuurlijk wel gebalsemde kaarten zijn. Ze had handenvol kaarten die even ingewreven moesten worden. Op de knietjes dus en wrijven maar. Maar ... dan heb je ook wat! Daarna nog even een uurtje in de rij voor de Rotonde (het veronderstelde graf van Christus) en dan tot slot nog even wat pilaren kussen. Ik kan er geen genoeg van krijgen. En toen hebben we uiteraard ook nog een uurtje aan de Klaagmuur doorgebracht, het was er heel erg rustig, en nog wat tussen de graven op de Olijfberg gezworven. Tijdens deze reis moeten vooral ook de foto's het verhaal vertellen. De tijd en energie voor langere verhalen is er niet. Morgen Yad Vashem en de holocaust.