Door Omar Bugter

Toen we gisteren met de bus van het vliegveld in Tel Aviv naar het Guest House in Beit Sahour reden, na lang wachten bij de paspoortcontrole, vingen we al een paar van de eerste glimpen van de ‘muur’ op. De Israëli’s hadden de moeite gedaan om het een beetje te verbergen. Ze hadden het op een geluidsbarrières laten lijken. We reden dan ook op een snelweg, dus het was geloofwaardig. Maar wij hebben meneer Baars. En die vertelde ons natuurlijk gelijk dat het de ‘muur’ was, en niet een gewone geluidsbarrière. Hier was al goed te zien dat de Israëli’s de toeristen de ‘echte’ situatie niet willen laten zien. Maar het was al laat, 2 uur ’s nachts, en veel meer was er niet te zien en iedereen was best wel moe.

Maar vandaag kregen we de muur in al zijn ‘grandeur’ te zien. Met een Palestijnse tourbus en gids bezochten we Bethlehem. Onze gids, Rafat, was het voorbeeld van een Palestijnse vluchteling. Geboren in Qatar, als kind van twee Palestijnse vluchtelingen. Hij heeft ook in Nigeria gewoond en hij is afgestudeerd in Spanje. Rafat was een goede gids, op het overmatige gebruik van het woord ‘ Jallah’ (gaan) na dan. Hij liet ons de muur zien en ook de Geboortekerk, kan gewoonweg niet worden overgeslagen. De muur was toch wel het meest indrukwekkende van de hele dag. Niet alleen voor mij, maar voor iedereen, lijkt me. Het laat zien hoe ingewikkeld de situatie eigenlijk is.

Op foto’s van de muur zie je niet hoe groot dat ding eigenlijk is. De muur is echt flink hoog (7-10 meter). Als je er onder staat, besef je pas hoe onzinnig de situatie eigenlijk is. Het slaat helemaal nergens op. Het bouwen van een muur. Israël zegt dat het is om zelfverdediging en bescherming van de Israëlische burgers, maar het is gewoon een geavanceerde landjepiktechniek. Het is niet alleen een muur. Het is een beetje te vergelijken met de Berlijnse muur. Buiten de grote steden staat vaak een hek. En met die hekken is het nog makkelijker om land te pikken. Puur omdat een hek makkelijker te plaatsen is dan een muur.

De Palestijnse kant van de muur is helemaal beklad. De moderne versie van OZO (Oranje Zal Overwinnen). Iets in die richting in ieder geval, maar dan veel internationaler. Dat wil zeggen, niet alleen de Palestijnen tekenen op de muur, ook buitenlandse toeristen doen dit. De muur staat vol met boodschappen uit verschillende talen, waaronder Nederlands, Duits, Frans, Italiaans en natuurlijk Engels (naast al het Arabisch). Een paar van de leuzen die op de muur getekend waren, waren goud waard. Zoals de titel: ‘ Make Hummus, not walls’ (zie ook foto).

Maar al deze leuzen en eindeloze afbeeldingen laten wel zien hoe moeilijk de situatie is en hoe moeilijk deze is op te lossen. Dat het eigenlijk ook hopeloos is, want de Israëli’s zullen niet zo snel opgeven. En de muur zal er blijven. En al die leuzen op de muur zullen er ook niks aan veranderen. Zelfs niet die over het maken van hummus. Want hoewel hummus erg lekker is, het is niet echt de beste conflictoplosser.