Door Esra

Gelukkig was het vandaag veel beter weer dan dat het gisteren was dus gingen we als echte Nederlanders fietsen. Dus was achteraf gezien de keuze om vandaag te gaan fietsen zeker een goede keuze. Naast het weer vielen de fietsen zelf ook zeker niet tegen. Terwijl in New York de fietsen zo af en toe bijna uit elkaar vielen waren dit fietsen die beter waren dan mijn eigen fiets in Culemborg.

In het begin van de dag zijn we te voet richting Union Station gelopen om de fietsen op te halen. De fietsenstalling daar is eigenlijk een soort rare overkoepeling die in het midden van de straat staat. Dat haalde mijn verwachtingen voor de fietsen enigszins omlaag maar dat bleek dus geheel misplaatst te zijn. Nadat iedereen zijn fiets had gekregen en het systeem van de sloten in ieder geval duidelijk was voor een aantal van ons gingen we op pad.

Onze eerste stop, het Vietnam Veterans Memorial, was al bekend voor velen van de groep aangezien we die gisteren ook al hadden bezocht maar omdat we Marike ook haar plekje in het spotlicht gunde gingen we terug zodat ze haar presentatie kon geven over dit Memorial. Wat wel speciaal was aan dit bezoek was dat er ook echt een veteraan was. Of in ieder geval kregen wij het idee dat hij dat was.

Na veel stoepen af en op gestuiterd te zijn en vele rare bochten gemaakt te hebben kwamen we aan bij het Thomas Jefferson Memorial, een gebouw dat net als veel gebouwen in Washington veel doet denken aan een Oudgriekse tempel, en dan met name het pantheon in Rome. Jorien gaf wat de een-na-laatste presentatie van de reis werd. In het memorial zelf zijn in de vier wanden levensgroot de quotes van Jefferson gebeiteld.

Het was een eindje fietsen totdat we uiteindelijk bij Arlington, de militaire begraafplaats van de Verenigde Staten, kwamen. Elise had de eer om de allerlaatste presentatie te geven. Ze ging vooral in op (het graf van) de Kennedy’s. Het leuke was dat we net op tijd kwamen voor het wisselen van de wacht met al het hielengeklik dat er bij hoort.